ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست

                 در شکرینه یقین سرکه ی  انکار نیست

در دل اگر  تنگه ایست تنگ شکر های اوست

                      ور سفری در دل است جز سوی دل دار نیست

ای غم اگر زر شوی ور همه شکر شوی

                     لب بندم گویمت خواجه شکر خوار نیست

غصه در آن دل رود کز هوس او تهیست

                       غم همه آن جا شود کان بت عیار نیست

ای غم از این جا برو    ور نه سرت را گرو

                                             زان که شب تیره را تاب مه یار نیست

مولوی

بارها گفته ام بار دگر می گویم 

 که من دل شده این ره نه به خود می پویم

در پس آینه طوطی صفتم داشته اند

آن چه استاد ازل گفت بگو می گویم

حافظ